Ετίναξε την ανθισμένη αμυγδαλιά (δις)
με τα χεράκια της
και γέμισ’ από τ΄ άνθη η πλάτη, η αγκαλιά
και τα μαλλάκια της.
Και γέμισ’ από τ΄ άνθη…
Αχ, χιονισμένη σαν την είδα την τρελή (δις)
γλυκά τη φίλησα
της τίναξα όλα τ’ άνθη από την κεφαλή
κι έτσι της μίλησα:
Της τίναξα όλα τ’ άνθη…
“Τρελή, να φέρης στα μαλλιά σου τη χιονιά (δις)
τι τόσο βιάζεσαι;
Μόνη της θάρθη η άγρια βαρυχειμωνιά,
δεν το στοχάζεσαι;
Μόνη της θάρθη…
“Του κάκου τότε θα θυμάσαι τα παληά (δις)
τα παιγνιδάκια σου
θάσαι γρηά με κάτασπρα μαλλιά
και τα γυαλάκια σου.
θάσαι γρηά…
Ακούστε το τραγούδι εδώ.
Άλλο ένα τραγούδι που μας αρέσει για την αμυγδαλιά είναι:
«Αμυγδαλιά» - ΛΙΑ ΚΑΣΙΟΥ
Αμυγδαλιά αμυγδαλιά
με τα ανθισμένα σου μικρά κλαδιά.
Μας χαιρετάς, μας αγαπάς
και ήρθες μόνη μες την παγωνιά.
Μονάχη καμαρώνεις μες τα δέντρα
δε φοβάσαι ούτε κρύο ούτε αγέρα....
Ακούστε το τραγούδι εδώ
Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΑΜΥΓΔΑΛΙΑΣ
Διαβάζουμε τον μύθο της αμυγδαλιάς:
Ήταν κάποτε στη Θράκη, μια πανέμορφη πριγκίπισσα, η Φυλλίς, η οποία ερωτεύτηκε το γιο του Θησέα, τον Δημοφώντα. Οι δύο νέοι γνωρίστηκαν όταν το καράβι του νεαρού Αθηναίου Δημοφώντα επέστρεφε από την Τροία.
Παντρεύτηκαν αλλά μετά από λίγο καιρό ο νεαρός Αθηναίος νοστάλγησε την πατρίδα του και η ερωτευμένη πριγκίπισσα μη αντέχοντας να τον βλέπει στεναχωρημένο ,τον άφησε να γυρίσει πίσω και αν την αγαπούσε πραγματικά θα ξαναγύριζε και τότε θα ήταν πραγματικά και ειλικρινά δικός της.
Έτσι κι έγινε, και η ερωτευμένη Φυλλίς έμεινε μόνη να περιμένει τον εκλεκτό της για χρόνια ώσπου μαράζωσε και πέθανε από τη θλίψη της.Όμως οι θεοί που ήξεραν την ιστορία της την μεταμόρφωσαν σε δέντρο για να μπορεί να περιμένει για περισσότερα χρόνια τον αγαπημένο της.Έτσι η ερωτευμένη γυναίκα δεν πέθανε αλλά έγινε το δέντρο, που έμελλε να γίνει σύμβολο της ελπίδας : η Αμυγδαλιά.
Έλεγαν λοιπόν ότι μετά από χρόνια και όταν ο Δημοφώντας επέστρεψε στη Θράκη, βρήκε την αγαπημένη του και πιστή γυναίκα , όχι περιστοιχισμένη από μνηστήρες ,αλλά ένα ξερό δέντρο δίχως φύλλα στη μέση του παγωμένου τοπίου. Απελπισμένος και γεμάτος τύψεις αγκάλιασε τον κορμό της και τότε εκείνη πλημμύρισε ανθούς στη μέση του χειμώνα νικώντας το θάνατο.
Μια άλλη εκδοχή του μύθου για την αμυγδαλιά αναφέρει ότι η φυλλίς έμεινε πίσω περιμένοντάς τον , στον τόπο της τελετής του γάμου της. Τα χρόνια περνούσαν και ο Δημοφώντας δεν επέστρεφε. Απελπισμένη η βασιλοπούλα που τον έχασε για πάντα πήγε και κρεμάστηκε σ'ένα δέντρο. Το δέντρο κράτησε την ψυχή της κι από τότε δεν ξανάβγαλε φύλλα, ούτε άνθισε.
Κάποτε με τα χιόνια του Γενάρη γύρισε ο γιος του Θησέα. Σαν έμαθε τον τραγικό χαμό της αγαπημένης του πήγε, αγκάλιασε το δέντρο και αυτό άρχισε να βγάζει τρυφερά φύλλα και άνθη. Η ψυχή της βασιλοπούλας ένιωσε χαρά με το γυρισμό του Δημοφώντα μα δεν ξαναπήρε την ανθρώπινη μορφή της. Έμεινε δέντρο και κάθε χρόνο το Γενάρη, στολίζεται με κάτασπρα λουλούδια.
Έτσι η αμυγδαλιά, έγινε σύμβολο της ελπίδας, δείχνοντας ότι η αγάπη δεν μπορεί να νικηθεί από το θάνατο.
Υπάρχει όμως και δεύτερος μύθος :
Η Αμυγδαλιά ήταν μια όμορφη κόρη και κατοικούσε σ΄ ένα μεγάλο πύργο. Η μητέρα της την είχε μονάκριβη , τη λάτρευε τόσο πολύ και δεν την άφηνε το χειμώνα να βγει έξω ούτε μια φορά, για να μην κρυώσει. Έτσι , η Αμυγδαλιά καθόταν τις χειμωνιάτικες μέρες πίσω από το τζάμι του παραθύρου της , μέσα στη ζεστασιά του δωματίου της και από εκεί έβλεπε τη βροχή να πέφτει , τον άνεμο να λυσσομανάει και πολλές φορές να ξεριζώνει τα δέντρα , το χιόνι να στροβιλίζεται και να ντύνει κάτασπρη τη γη , τα σπουργιτάκια να ψάχνουν με κόπο να βρουν κάτι για να τσιμπήσουν.
Μια μέρα ο Βοριάς , ο πιο ψυχρός από τους ανέμους που φυσάνε στη γη, έτυχε να περάσει έξω από τον πύργο, είδε την Αμυγδαλιά πίσω από το παράθυρό της , τον θάμπωσε τόσο πολύ η ομορφιά της , την αγάπησε κι έβαλε σκοπό να την παντρευτεί. Αλλά…ποια κοπέλα θα δεχόταν να παντρευτεί τον άνεμο; Έτσι ο Βοριάς αποφάσισε να μεταμορφωθεί σε άνθρωπο. Είχε μαγική δύναμη και το κατάφερε πολύ εύκολα. Μεταμορφώθηκε λοιπόν σ΄ ένα ωραίο παλικάρι , σ΄ έναν ιππότη και μια μέρα στάθηκε έξω από το παράθυρο της Αμυγδαλιάς.
Η όμορφη κόρη θαμπώθηκε κι αυτή από την ομορφιά του παλικαριού και δεν άργησε να τον αγαπήσει. -Γιατί δεν ανοίγεις το παράθυρό σου να σε δω από κοντά; τη ρώτησε μια μέρα ο Βοριάς. -Δεν μπορώ , του απάντησε η Αμυγδαλιά. Όσο κρατάει ο χειμώνας η μητέρα μου δε μ΄ αφήνει να βγω από το δωμάτιό μου ούτε ν΄ ανοίξω το παράθυρό μου, γιατί είμαι τόσο ντελικάτη και θα κρυώσω. Θα πρέπει να περιμένεις να έρθει το καλοκαίρι. -Το καλοκαίρι δεν περνώ από αυτά τα μέρη , της είπε ο Βοριάς. Να πεις στη μητέρα σου πως θέλω να σε παντρευτώ και τότε θα σ΄ αφήσει να βγεις από το δωμάτιό σου.
Μίλησε την ίδια εκείνη μέρα η Αμυγδαλιά στη μητέρα της για τον όμορφο νέο που είχε γνωρίσει και την παρακάλεσε να της επιτρέψει να τον παντρευτεί. -Μα…ποιος είναι αυτός ο νέος; τη ρώτησε η μητέρα της. Πώς να σε παντρέψω με έναν άγνωστο; Κι έπειτα…πώς θα μπορέσεις να βγεις έξω με αυτό το κρύο; Άφησε να ζεστάνει ο καιρός και τότε μπορείς να βγεις για να γνωρίσεις από κοντά το νέο που αγαπάς. -Να βγω έστω και για λίγο, την παρακάλεσε η Αμυγδαλιά. -Μην είσαι τόσο βιαστική κόρη μου, τη συμβούλεψε πάλι η μητέρα της.Υπάρχουν τόσοι και τόσοι νέοι που θα ήθελαν να σε παντρευτούν. Μη δίνεις και τόση εμπιστοσύνη σε αυτόν τον άγνωστο.
Αμυγδαλιά όμως δεν άκουσε τη συμβουλή της μητέρας της και μια μέρα που εκείνη έλειπε από τον πύργο , ντύθηκε στα λευκά , σα νύφη , άνοιξε την πόρτα κι έτρεξε να συναντήσει τον ιππότη της και να φύγει μαζί του… Ο Βοριάς την έσφιξε στην αγκαλιά του μα…ήταν τόσο παγωμένος και η Αμυγδαλιά ήταν τόσο άμαθη στο κρύο. Έτσι, δεν άργησε να παγώσει το σώμα της, να παγώσει η καρδιά της και να ξεψυχήσει…Δεν μπορούσε ποτέ να φανταστεί ότι ο νέος που αγαπούσε ήταν ο Βοριάς που παγώνει το καθετί στο πέρασμά του.
Ο θεός λυπήθηκε πολύ για το θάνατο της Αμυγδαλιάς και πάνω στον τάφο της έκανε ν΄ ανθίσει ένα δέντρο που πήρε τ΄ όνομά της. Από τότε, ακόμα και μέσα στο βαρύ χειμώνα , η αμυγδαλιά βιάζεται ν΄ ανθίσει. Τα λευκά της λουλούδια μοιάζουν με νυφικό πέπλο. Βιάζεται να συναντήσει τον αγαπημένο της Βοριά και να τον παντρευτεί. Κι εκείνος , παγώνει και μαραίνει χωρίς να το θέλει τα λουλούδια της...
Βλέπουμε/ ακούμε & αντίστοιχα video:
ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΑΓΩΓΗ
Παιχνίδι ρόλων με τον μύθο της αμυγδαλιάς. Μεταμορφωνόμαστε σε Φυλλίς & Δημοφώντα..
... Και επειδή το συγκεκριμένο θέμα το αγαπάμε πολύ στο σχολείο μας
ΚΟΥΚΛΟΣΠΙΤΟ φτιάχνουμε πολλές δημιουργίες για την "Αμυγδαλιά"
Δείτε τις κατασκευές μας:
ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ
(με κόκκινο τα υλικά)
(1) Κλαδί αμυγδαλιάς
Βήμα 1
Παίρνουμε ένα ροζ χαρτόνι κανσόν Α4 και το διπλώνουμε στη μέση. Κόβουμε με το ψαλίδι στη μέση και χρησιμοποιούμε το μισό.
Βήμα 2
Με καφέ τέμπερα & πινέλο ζωγραφίζουμε ένα κλαδί.
Βήμα 3
Παίρνουμε σκούρο ροζ (φούξια) χαρτόνι κανσόν και κόβουμε σε σχήμα λουλουδιού. Με γκοφρέ στο ίδιο περίπου χρώμα πλάθουμε μικρές μπίλιες. Με ροζ μαρκαδόρο ζωγραφίζουμε το εσωτερικό του λουλουδιού (στήμονα).
Βήμα 4
Στη συνέχεια τα κολλάμε επάνω στο ζωγραφισμένο κλαδί (αφού έχει στεγνώσει) με κόλλα στικ ή βινυλίου.
Και η πρώτη μας χειροτεχνία είναι έτοιμη!!!
(2) Αμυγδαλιά με ποπ κορν
Βήμα 1
Εκτυπώνουμε τη παρακάτω εικόνα & χρωματίζουμε με καφέ κηρομπογιά το δέντρο (κορμό & κλαδιά).
Βήμα 2
Προσθέτουμε υγρή κόλλα σε διάφορα σημεία επάνω στα κλαδιά του δέντρου και κολλάμε τα ποπ κορν.
Η δεύτερη κατασκευή μας είναι έτοιμη!!!
(3) Η Νυφούλα του χιονιά
Βήμα 1
Με ένα καφέ χαρτόνι κανσόν δημιουργούμε έναν κύλινδρο και κολλάμε με κόλλα στικ ή συρραπτικό την ένωση. Κόβουμε με ψαλίδι ίσες λωρίδες στο πάνω μέρος περιμετρικά & τις ανοίγουμε για να δημιουργηθούν κλαδιά. Με ροζ χαρτόνι κανσόν κόβουμε και σχηματίζουμε λουλούδια.
Βήμα 2
Κολλάμε τα λουλούδια στα κλαδιά με κόλλα στικ ή συρραπτικό.
Έτοιμη και η τρίτη κατασκευή μας!!!
(4) Τα άνθη της αμυγδαλιάς
Ζωγραφίζουμε λουλούδια & τα χρωματίζουμε με ροζ αποχρώσεις
(5) Η αμυγδαλιά
Σας παρουσιάζουμε και την τοπ δημιουργία μας για το συγκεκριμένο θέμα. Σε 4 χαρτόνια κανσόν Α4 ζωγραφίζουμε με τέμπερες την αμυγδαλιά που το κάθε ένα χαρτόνι συμπληρώνει το άλλο.
Τη συγκεκριμένη χειροτεχνία στο τέλος μπορείτε να την κορνιζάρετε στον τοίχο του δωματίου όπου οι 4 κορνίζες θα απεικονίζουν την «Νυφούλα του χιονιά»
ΦΥΛΛΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Τέλος, σας δείχνουμε κάποια από τα φύλλα εργασίας για το συγκεκριμένο θέμα που βρήκαμε από το διαδίκτυο:
Αραμπατζή Ράνια, Νηπιαγωγός
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου